آموزش استراتژی شورت استرادل (Short Straddle) در ارزهای دیجیتال

استراتژی شورت استرادل (Short Straddle) یکی از روش‌های معاملاتی در بازار آپشن است. که در آن معامله‌گر به‌طور همزمان یک قرارداد خرید (Call) و یک قرارداد فروش (Put) را با قیمت اعمال (Strike Price) و تاریخ انقضای یکسان به فروش می‌رساند.

10 اصل مهم سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال

هدف از این استراتژی، کسب سود از ثبات قیمت دارایی پایه است. به این معنا که معامله‌گر انتظار دارد بازار در بازه زمانی مشخص، نوسانات قابل‌توجهی نداشته باشد. در صورت تحقق این پیش‌بینی، هر دو قرارداد به‌تدریج ارزش زمانی خود را از دست داده و معامله‌گر از این افت ارزش سود می‌برد.

با این حال، شورت استرادل جزو استراتژی‌های پرریسک محسوب می‌شود. زیرا در صورتی که بازار حرکت شدیدی به سمت بالا یا پایین داشته باشد، میزان ضرر می‌تواند بسیار زیاد باشد. به همین دلیل، اجرای این استراتژی تنها برای معامله‌گران حرفه‌ای که تسلط کافی بر مدیریت ریسک دارند توصیه می‌شود.

استراتژی شورت استرادل (Short Straddle) چیست؟

در استراتژی شورت استرادل (Short Straddle)، معامله‌گر به‌جای پیش‌بینی جهت حرکت بازار، از ثبات قیمت دارایی پایه سود می‌برد. در این روش، او هم‌زمان یک اختیار خرید (Call) و یک اختیار فروش (Put) را با قیمت اعمال (Strike Price) و تاریخ انقضای یکسان می‌فروشد و در ابتدای معامله پریمیوم (Premium) هر دو قرارداد را دریافت می‌کند. هدف اصلی، این است که قیمت دارایی پایه تا زمان سررسید تغییر محسوسی نداشته باشد تا هر دو قرارداد بدون ارزش منقضی شوند و معامله‌گر کل پریمیوم را به‌عنوان سود نگه دارد.

با این حال، احتمال اینکه قیمت دارایی در زمان انقضا دقیقاً برابر با قیمت اعمال باشد بسیار پایین است. در نتیجه، فروشنده استرادل همیشه در معرض ریسک اجرای قرارداد (Assignment Risk) قرار دارد. با این وجود، تا زمانی که فاصله میان قیمت دارایی و قیمت اعمال کمتر از مجموع پریمیوم‌های دریافتی باشد، معامله همچنان سودآور خواهد بود.

معامله‌گران حرفه‌ای معمولاً از این استراتژی برای بهره‌گیری از کاهش نوسان ضمنی (Implied Volatility) استفاده می‌کنند. زمانی که نوسان ضمنی به‌صورت غیرعادی بالا است و دلیل منطقی برای آن وجود ندارد، ممکن است قیمت آپشن‌ها بیش‌ازحد واقعی ارزش‌گذاری شده باشند. در این حالت، هدف معامله‌گر این است که با کاهش نوسان ضمنی، موقعیت خود را پیش از تاریخ انقضا با سود ببندد.

تفاوت استراتژی شورت استرادل، با آیرون باترفلای و لانگ کال باترفلای چیست؟

شاید در نگاه اول وقتی نمودار این استراتژی ها را مشاده میکنید تفاوتی میان آنها پ نبینید. در ادامه به تفاوت های این استراتژی ها میپردازیم.

۱. شورت استرادل (Short Straddle)

در استراتژی شورت استرادل، معامله‌گر به‌صورت هم‌زمان یک اختیار خرید (Call) و یک اختیار فروش (Put) را با قیمت اعمال و تاریخ انقضای یکسان می‌فروشد.

• هدف: سود از کاهش نوسان بازار یا ثبات قیمت دارایی پایه.
• ساختار: فروش Call + فروش Put در یک Strike.
• سود بالقوه: محدود به مجموع پریمیوم‌های دریافتی.
• ریسک: نامحدود؛ زیرا در صورت حرکت شدید بازار به هر سمت، ضرر می‌تواند بسیار زیاد باشد.
• مناسب برای: معامله‌گران حرفه‌ای با دید خنثی (Neutral) و مهارت در کنترل ریسک.

۲. آیرون باترفلای (Iron Butterfly)

آیرون باترفلای یک استراتژی چندوجهی و محافظه‌کارانه‌تر نسبت به شورت استرادل است. در این روش، معامله‌گر هم‌زمان از چهار قرارداد آپشن استفاده می‌کند تا محدوده ریسک خود را کنترل کند.

• ساختار:
  • فروش یک Call و یک Put در قیمت اعمال میانی (At-the-Money)
  • خرید یک Call با قیمت اعمال بالاتر
  • خرید یک Put با قیمت اعمال پایین‌تر

به زبان ساده، آیرون باترفلای نسخه‌ای دارای پوشش ریسک (Hedged) از شورت استرادل است.

• هدف: سود از ثبات قیمت دارایی با ریسک محدود.
• سود بالقوه: محدود (در مرکز، اگر قیمت دارایی در زمان انقضا نزدیک Strike میانی بماند).
• زیان بالقوه: محدود (در دو طرف).
• مزیت: برخلاف شورت استرادل، در اینجا ضررها به دلیل خرید آپشن‌های بیرونی کنترل می‌شوند.
• مناسب برای: معامله‌گرانی با دید خنثی که می‌خواهند از کاهش نوسان سود ببرند اما ریسک نامحدود شورت استرادل را نمی‌پذیرند.

۳. لانگ کال باترفلای (Long Call Butterfly)

در لانگ کال باترفلای، معامله‌گر از سه سطح قیمت اعمال مختلف برای ساخت یک ساختار متقارن استفاده می‌کند.

• ساختار:
  • خرید یک Call با قیمت اعمال پایین‌تر (Strike 1)
  • فروش دو Call در قیمت اعمال میانی (Strike 2)
  • خرید یک Call دیگر در قیمت اعمال بالاتر (Strike 3)

این استراتژی با هزینه اولیه کم ایجاد می‌شود و به‌نوعی نسخه‌ی “خریدی” از باترفلای است.

• هدف: سود از حرکت محدود قیمت در حوالی Strike میانی.
• سود بالقوه: محدود و مشخص (اگر دارایی در زمان انقضا در نزدیکی قیمت میانی باشد).
• زیان بالقوه: محدود به هزینه اولیه (پریمیوم پرداختی).
• مناسب برای: معامله‌گران با دید خنثی که انتظار دارند قیمت در محدوده مشخصی نوسان کند اما نمی‌خواهند ریسک بالایی بپذیرند.

۴. مقایسه نهایی

به‌طور خلاصه:

• شورت استرادل سود بیشتری دارد اما ریسک آن نامحدود است.
• آیرون باترفلای همان شورت استرادل است با پوشش ریسک از طریق خرید آپشن‌های محافظ.
• لانگ کال باترفلای کاملاً کم‌ریسک‌تر است و بیشتر مناسب زمانی است که انتظار می‌رود قیمت در محدوده‌ای مشخص نوسان کند، اما معامله‌گر مایل به پرداخت پریمیوم کمی است.

هر سه استراتژی با دید خنثی نسبت به بازار (Neutral Market Outlook) طراحی شده‌اند، اما تفاوت اصلی آن‌ها در میزان ریسک، ساختار موقعیت‌ها و هدف سودآوری است.

مثال استراتژی شورت استرادل

در اغلب موارد، معامله‌گران از آپشن‌های در محدوده قیمت فعلی بازار (At the Money) برای ایجاد استرادل استفاده می‌کنند.

برای مثال، اگر معامله‌گری استرادلی با قیمت اعمال ۲۵ دلار بر روی سهامی بنویسد که در حال حاضر با همین قیمت معامله می‌شود و قیمت سهام ناگهان به ۵۰ دلار افزایش یابد، او موظف است سهام را با قیمت ۲۵ دلار بفروشد. اگر معامله‌گر خود سهام را در اختیار نداشته باشد، مجبور است آن را از بازار با قیمت ۵۰ دلار خریداری کرده و با قیمت ۲۵ دلار بفروشد که منجر به زیانی معادل ۲۵ دلار منهای پریمیوم دریافتی اولیه خواهد شد.

آموزش Depth of Market یا DOM در ارزهای دیجیتال

در زمان سررسید، این استراتژی دو نقطه سربه‌سر (Breakeven Point) دارد که برابر است با:
قیمت اعمال به‌علاوه یا منهای مجموع پریمیوم دریافتی.

به‌عنوان مثال، اگر قیمت اعمال ۶۰ دلار و مجموع پریمیوم ۷.۵۰ دلار باشد، قیمت دارایی پایه باید بین ۵۲.۵۰ تا ۶۷.۵۰ دلار باقی بماند تا معامله بدون سود یا زیان خاتمه یابد. بسته شدن قیمت زیر ۵۲.۵۰ یا بالای ۶۷.۵۰ دلار موجب زیان می‌شود.

آیا شورت استرادل (Short Straddle) یک استراتژی صعودی است؟

شورت استرادل درواقع ترکیبی از فروش یک اختیار خرید (که ماهیتی نزولی دارد) و فروش یک اختیار فروش (که ماهیتی صعودی دارد) است. بنابراین، این استراتژی نشان‌دهنده پیش‌بینی معامله‌گر از حرکت محدود یا خنثی بازار است. در صورت وقوع حرکت شدید در هر جهت، ریسک زیان قابل‌توجه وجود دارد.

شورت استرادل یا شورت استرانگل؛ کدام بهتر است؟

استرَنگل (Strangle) یکی دیگر از استراتژی‌های آپشن است که زمانی استفاده می‌شود که سرمایه‌گذار انتظار حرکت در یک جهت خاص دارد، اما همچنان می‌خواهد در برابر تغییرات غیرمنتظره از خود محافظت کند. هر دو استراتژی بسته به هدف معامله‌گر می‌توانند مؤثر باشند.

شورت استرادل زمانی مناسب است که جهت حرکت بازار نامشخص باشد و معامله‌گر انتظار نوسانات محدود دارد. در مقابل، استرَنگل زمانی کاربرد دارد که معامله‌گر انتظار دارد بازار در یک جهت خاص حرکت کند اما مایل است در برابر اشتباه احتمالی نیز بیمه شود.

استراتژی لانگ استرادل چیست؟

در استراتژی لانگ استرادل (Long Straddle)، معامله‌گر برعکس عمل می‌کند؛ یعنی یک اختیار خرید و یک اختیار فروش را با قیمت اعمال و تاریخ انقضای یکسان می‌خرد. هدف از این روش، کسب سود از یک حرکت بزرگ قیمتی در هر جهت است. معمولاً این استراتژی در زمان‌هایی استفاده می‌شود که رویدادهای مهم یا اخبار تأثیرگذار پیش‌رو است و انتظار می‌رود بازار واکنش شدیدی نشان دهد.

ریسک این روش زمانی است که دارایی پایه برخلاف انتظار، واکنش کمی نشان دهد و نوسان شدیدی ایجاد نشود؛ در این صورت، هر دو قرارداد احتمالاً بدون ارزش منقضی شده و معامله‌گر متحمل زیان می‌شود.

جمع‌بندی

استراتژی شورت استرادل شامل فروش هم‌زمان یک اختیار خرید و یک اختیار فروش با قیمت اعمال و تاریخ انقضای یکسان است. معامله‌گر در آغاز معامله پریمیوم هر دو قرارداد را دریافت کرده و در صورت ثابت ماندن قیمت دارایی، از کاهش ارزش زمانی آن‌ها سود می‌برد.

بهترین استراتژی های آپشن – 10 تا استراتژی آپشن که باید بدانید

این استراتژی در دوره‌های کم‌نوسان بازار سودآور است اما در صورت وقوع حرکت شدید قیمت، می‌تواند زیان سنگینی ایجاد کند. به همین دلیل، اجرای شورت استرادل عمدتاً برای معامله‌گران باتجربه‌ای مناسب است که توانایی مدیریت ریسک بالا را دارند.

راستی! برای دریافت مطالب جدید در کانال تلگرام یا پیج اینستاگرام سورس باران عضو شوید.